Wat is er zo slecht aan homeopathie?
De sociale en traditionele media staan momenteel vol met kritische rapporten over homeopathie. Hier lijkt geen enkele reden voor te zijn. Er wordt fel geëist dat de ziekenfondsen niet langer voor deze kwakzalverij moeten betalen. Zelfs de Groenen willen misschien een standpunt innemen op hun conferentie van afgevaardigden in november als gevolg van een motie tegen homeopathie. Dit alles geeft de indruk van een campagne...
De sociale en traditionele media staan momenteel vol met kritische rapporten over homeopathie. Er lijkt geen herkenbare gelegenheid te zijn. Het wordt fel geëist, de zorgverzekeraars zullen waarschijnlijk niet voor deze kwakzalverij betalen. Zelfs de Groenen kunnen worden gedwongen om een standpunt in te nemen op hun deelnemersconferentie in november door een aanvraag in te dienen tegen homeopathie. Dit alles geeft de indruk van een campagne. Het anti-sentiment is zo verhit dat het wordt gestileerd tot landelijk hoogstaand schandaal wanneer een politicus af en toe een homeopathiefabrikant in zijn kiesdistrict bezoekt, of de patronage van een homeopathiecongres neemt. De argumenten tegen homeopathie zijn grotendeels geldig, maar de woede waarmee ze worden gepresenteerd en geprioriteerd is zeer verrassend. Weinig zorgverzekeraars vergoeden kosten voor homeopathische middelen. De kosten hiervan bedragen ongeveer een half duizendste van de totale uitgaven voor medicijnvergoedingen. De FDP in Nedersaksen, het was een claim tegen homeopathie waard voor de behandeling van dieren dat twee (!) Cursussen voor boeren staatsfinanciering hadden ontvangen. Waarom wordt hier zo fel over gedebatteerd, en niet veel meer over hoe om te gaan met geneesmiddelen tegen kanker die honderdduizenden euro's per patiënt per jaar kosten, of hoe ervoor te zorgen dat de farmaceutische industrie zich meer richt op middelen die echte waarde bieden te brengen. Er zou een groot veelvoud van geld zijn om te sparen in geval van succes. Wetenschappelijke methoden hebben zelfs niet aangetoond dat homeopathische geneesmiddelen, met hun extreem verdunde geneesmiddelen, een effect hebben dat groter is dan het placebo-effect. Maar wat betekent dat? Er wordt gezegd dat in gecontroleerde onderzoeken, waarbij sommige patiënten het medicijn krijgen, een ander een placebo, het positieve effect even groot is bij de placebopatiënten als bij degenen die het echte medicijn krijgen. Hier zijn een paar dingen om te zeggen: 1. Het effect van een biochemisch ineffectief medicijn op het placebo-effect is vaak vrij groot, en in het geval van homeopathische gelovigen, is het waarschijnlijk bijzonder groot als ze de gebruikelijke behandeling voor homeopaten krijgen.2. De aantrekkingskracht van homeopathie ligt hoofdzakelijk in de holistische benadering, die ervan afziet het menselijk lichaam te reduceren tot biochemische en mechanische functies. Gewoonlijk worden, als onderdeel van een uitgebreide anamnese (onderzoek), het dieet, evenals psychologische en sociale stressoren, die als triggers van ziekten worden beschouwd, besproken. Dit kan patiënten helpen hun dieet, houding of levensomstandigheden te verbeteren. In proeven gericht op reguliere geneeskunde is dit waarschijnlijk belangrijkere deel van de behandeling verborgen en is de studie beperkt tot het effect van de bolletjes, maar van de goede anamnese-placebopatiënten en patiënten die profiteren van echte homeopathische preparaten 3. Misschien dient de hele hocus-pocus van de homeopaten rond de herinnering aan het water alleen om een effectief placebo-effect te bieden als aanvulling op de andere maatregelen. Om het voor patiënten gemakkelijker te maken verbetering waar te nemen en te accepteren. Dan zou het nog steeds goed zijn als het helpt. Meer waarschijnlijk was en is de hocus-pocus serieus bedoeld. Dit doet niets af aan het positieve placebo-effect, wat kan verklaren waarom homeopathie zo lang zo succesvol is geweest. 4. De mensen die ik ken, die op zijn minst gedeeltelijk op homeopathie vertrouwen (ik bezit er geen), zijn allemaal erg gezondheidsbewust, consumeren weinig medicatie en gemiddeld zijn zorgverzekeraars gemiddeld minder duur dan degenen die volledig vertrouwen hebben in de kracht van conventionele geneeskunde. , Toegegeven, er is het probleem dat mensen met ernstige ziekten in plaats van effectieve medicijnen voor homeopathie, natuurgeneeskunde of andere ineffectieve behandelmethoden. Hoe vaak dit voorkomt, staat ter discussie. Omdat de tegenmaatregel duidelijk is. Iedereen die dit als arts ondersteunt, moet aansprakelijk worden gesteld. Dat gebeurt ook. Mijn conclusie: naarmate de campagne tegen homeopathie slaagt, wordt ons gezondheidszorgsysteem duurder, maar niet effectiever.
Andreas Triebel:
Homeopathie kan alleen worden gezien in relatie tot de gevestigde geneeskunde. In het met geld gefinancierde medische bedrijf vertegenwoordigt de arts de samenleving, alleen hij beslist over de voordelen van de contributiepot en oefent daarmee een machtsfunctie uit. De patiënt dient de voordelen in en ontvangt deze. Vanwege het kennisvoordeel en de onbeperkte autoriteit heeft de patiënt geen kans om individuele behoeften tegen te spreken of in overweging te nemen. Anders bestaat er een risico op prestatieverlies en het vooruitzicht om alleen overgeleverd te zijn aan het lot. Hij moet zich daarom volledig onderwerpen aan de bemiddelde door de persoon van de aanspraak op macht van de arts.
De rituelen die diep geworteld zijn in de menselijke geschiedenis, zoals het nemen van pillen, verdoezelen dit verband. Als communie in de kerkgeschiedenis behoort het sacrament tot zijn geseculariseerde vorm, het voorschrijven van medicijnen tot de essentie van de gemeenschapsrelatie.
Het innerlijke conflict over de onbeperkte individuele behoeften aan orale bevrediging wordt omgezet in een geritualiseerde vorm en verzacht. Dit verklaart de wereldwijde triomf van de anti-vetpil (omlijst met het cholesterolverhaal).
De bemiddelaars van de bolletjes buiten het "op wetenschap" gebaseerde systeem doen niets anders, maar laten de patiënt tegelijkertijd hun persoonlijke behoeften presenteren en creëren zo een gevoel van autonomie en voldoening.
Niettemin drukt de nadruk op magisch denken de weerstand uit tegen de claim om te heersen in verband met het wetenschappelijke wereldbeeld.