Brexit of niet; Corbyn tussen pest en cholera
"De vette jaren zijn voorbij", kondigde Olaf Scholz aan en hij wilde zeggen dat de kleine man nu met beperkingen te maken heeft zonder de rijkdom aan te tasten die zich in de top tienduizend heeft verzameld. Wellicht krijgen de bijstandsontvangers nu een wat grotere uitreiking van het constitutioneel hof, maar er mag fundamenteel niets veranderen aan de verdeling. Sommigen moeten altijd vegeteren op en onder het bestaansminimum, als waarschuwing en als bedreiging voor allen die worstelen met slecht betaalde banen, ook al weten ze dat ze nauwelijks zullen kunnen rondkomen van het pensioen dat ze hebben verdiend.
Voor kapitaalbezitters heeft de uitbuiting van arbeid zijn grenzen bereikt: een verlenging van de arbeidstijd kan op dit moment niet worden afgedwongen en de intensiteit van het werk kan slechts moeizaam worden verhoogd. En Oost-Europa droogt steeds meer op als een reservoir van arbeid voor West-Europeanen, terwijl training en scholing van het personeel steeds duurder worden.
De industriële bedrijven en de monopolies hebben enorme hoeveelheden kapitaal bijeengebracht die met een hoge winstvoet moeten worden gebruikt. Automatisch rijden en vervangen van de verbrandingsmotor gaat dit echter tegen en zou een centralisatie van kapitaal noodzakelijk maken, en industrieel en bankkapitaal zijn nog steeds terughoudend. Misbruik van kapitaal wordt zichtbaar. De economen spreken van de bedrijven als netto-spaarders.
In de concurrentie van de kapitaalgroepen was de Duitse politieke klasse het nuttigst: hij wist Oost-Europa's personeelsbestand in Duitsland te integreren en de grootste lagelonensector in Europa op te zetten, terwijl arbeidsgeschillen grotendeels werden vermeden. Door aanspraak te maken op de bezuinigingsvereisten, kreeg Duitsland de leiding en kon het zelfs zijn hegemonie opleggen aan Griekenland en Italië.
Het Britse eiland bleef echter in deze strijd om de suprematie. Het financiële centrum in Londen zelf genereerde weinig toegevoegde waarde, maar onthulde de enorme kloof met de werkende bevolking die kreunde onder het door Duitsland gedomineerde, neoliberale Brusselse keurslijf. En de Britse politieke klasse fokt en treurt over de keizerlijke grootheid. Ze doet een drama (theater gebruiksvoorwerpen zijn overvloedig in gebruik) alsof ze rebelleerde voor de mensen, alsof ze geen laagbetaalde werknemers het land uit liet gaan, alsof ze gezondheidszorg meer financiële middelen bood dan ze met afzonderlijke mensen zou hebben Beperk de niet-gereguleerde kapitaalbewegingen van monopolies ten gunste van kleine handelaars om eindelijk het bezuinigingsregime te aanvaarden dat Brussel vertegenwoordigt, inclusief de Duitse hegemonie.
Het is dus veel overtuigender voor het publiek om het ermee eens te zijn dat het verdere beperkingen moet verwachten, zoals met de onhandige formulering dat de dikke jaren voorbij zijn.