De kleinburgerlijke klasse heeft het begeven

• De meerderheid van de advocaten trok zich terug voor de aanvallen van de staat. Meestal bogen ze gehoorzaam en formuleerden juridische rechtvaardigingen voor de staatsvergelding. Slechts enkelen wagen zich buiten de dekmantel en dringen aan op het ideaal van een rechtsstaat.
• De journalisten hebben zich bijna volledig onderworpen aan de voorschriften van de staat en de eigenaren van de media. Ze verspreiden gewillig het verhaal van de gevaarlijke plaag en gebruiken al hun fantasie. Het lukt maar zelden om 's avonds op radio of televisie een reportage uit te zenden die afwijkt van het officiële verhaal. De verantwoordelijken moeten dan de consequenties voelen.
• De economen zien het onheil aankomen, maar durven niet af te wijken van de puur economische visie en focussen op het sociale geheel. De rol van de staat als crisismanager is nog te stevig in hun gedachten verankerd om te erkennen dat de totalitaire staat ook de economie onderwerpt en de crisis versnelt. Het uur van de economen is nog niet gekomen.
• Theologen en geestelijken houden zich gedeisd, in de hoop dat de storm aan hen voorbij trekt. In de hogere hiërarchische rangen steunen ze zelfs de staatspropaganda van solidariteit enz. en laten ze de zieken en oude weerloos achter. Alleen de vrije kerkgemeenten verzetten zich. Dat was al het geval onder het naziregime. Maar zelfs in de staatskerken zijn er geestelijken, zelfs in de hoogste rangen, die op afstand zijn gebleven van de officiële machinerie, totalitaire gebeurtenissen doorzien en waarschuwende woorden spreken. Het is veelbetekenend dat zij degenen zijn die in de oude normaliteit rechtshandigen werden genoemd.
• Artsen en medisch personeel hadden snel het holle pathos van de officiële propaganda moeten herkennen. Maar ze zijn zo overweldigd door het plotselinge belang dat ze krijgen. Alleen natuurgenezers en alternatieve artsen hebben afstand gehouden en hun patiënten beschermd tegen de effecten van de vaccininjecties. De beroepsorganisaties, die niet voor niets door de nationaal-socialisten zijn opgericht, zwijgen echter over de gezondheidsschade door maskeren en vaccinatie. Een hoge ambtenaar uit Rijnland-Palts is zo bedwelmd door zijn invloed dat hij openlijk pleit voor apartheidsleuzen. Men wordt onmiddellijk herinnerd aan de kwaadaardige rol die artsen speelden in het "Derde Rijk". Het feit dat het Robert Koch Instituut opnieuw instemt met fatale menselijke experimenten en deze zelfs actief promoot, zou beschamend moeten zijn. De vergetelheid van de geschiedenis is nog steeds de meest onschuldige beschrijving. Als je je de progressieve rol van artsen wilt herinneren, moet je teruggaan naar het Hambach-festival of naar Rudolf Virchow.
• Van de opvoeders zou verwacht zijn dat ze zichzelf zouden beschermen in het bijzijn van hun studenten. Elk najaar krijgen ze te maken met het griepvirus. Dit zorgt voor een betrouwbare immuniteit. De meeste rectoren gehoorzamen echter aan de instructies van de regering en geven de druk door. Veel leraren die nog geen vast dienstverband hebben, balden hun vuisten maar durven niet openlijk in opstand te komen. Veel jonge leraren die zich in hun leerlingen kunnen inleven, zijn wanhopig omdat ze hun leerlingen de maskerade moeten opdringen. U kunt zich misschien niet voorstellen wat er gebeurt als de vaccinatiebus voor de school staat. Daarom was er de grote betoging voor de regeringskanselarij van Laschet in Düsseldorf.
• Waar zijn de filosofen, psychoanalytici, schrijvers die hun stem verheffen? Slechts heel af en toe durven ze naar de beurs te gaan. Kwam de staatsmachtsaanval te snel? Dan moeten ze de decennia van voorbereiding hebben onderdrukt, ze over het hoofd hebben gezien. Wil je de fascistische ontwikkeling als een medische aangelegenheid zien? Ja, er zijn zulke intellectuelen. Dit zijn de staatsfilosofen, ze zijn het niet waard om naar te luisteren, ze houden zichzelf voor de gek. De hele onbeduidendheid van hun Europese geklets wordt ineens duidelijk. Als het gaat om klassenheerschappij, weten ze precies aan welke kant ze staan.

De kleinburgerlijke klasse heeft gecapituleerd

De meerderheid van de advocaten heeft zich teruggetrokken voor de aanvallen van de staat. In de regel hebben ze gehoorzaam gebogen en wettelijke rechtvaardigingen geformuleerd voor represailles van de staat. Slechts enkelen durven uit hun schuilplaats te komen en dringen aan op het ideaal van een rechtsstaat.
Journalisten hebben zich bijna volledig onderworpen aan de dictaten van de staat en de eigenaren van de media. Ze verspreiden gewillig het verhaal van de gevaarlijke epidemie en bieden hun hele verbeeldingskracht aan. Zelden lukt het hen om 's avonds op de radio of zelfs op televisie een reportage uit te zenden die afwijkt van het officiële verhaal. De verantwoordelijken moeten dan de gevolgen dragen.
De economen zien de ramp aankomen, maar durven niet af te wijken van de puur economische visie en hun blik te richten op het maatschappelijke geheel. De rol van de staat als crisismanager zit nog te stevig in hun geheugen verankerd om te erkennen dat de totalitaire staat ook de economie onderwerpt en de crisis versnelt. Het uur van de economen is nog niet gekomen.
Theologen en geestelijken houden zich gedeisd en hopen dat de storm aan hen voorbij trekt. In de hogere hiërarchische rangen steunen ze zelfs de staatspropaganda van solidariteit, enz., waardoor de zieken en ouderen weerloos worden. Alleen de vrije kerkgemeenten oefenen verzet uit. Dit was al het geval onder het naziregime. Maar zelfs in de hoogste rangen van de staatskerken zijn er geestelijken die afstand hebben gehouden van de officiële versnellingen, de totalitaire gebeurtenissen doorzien en waarschuwende woorden uitspreken. Het is veelbetekenend dat zij degenen zijn die in het oude normaal rechts werden genoemd.
Artsen en mensen die werkzaam zijn in de medische wereld hadden eigenlijk snel het holle pathos van officiële propaganda moeten herkennen. Maar ze zijn zo overweldigd door het plotselinge belang dat eraan wordt toegekend. Alleen de natuurgenezers en alternatieve artsen hebben afstand gehouden en hun patiënten beschermd tegen de effecten van de vaccininjecties. De beroepsorganisaties, die niet zonder reden door de nationaal-socialisten zijn opgericht, zwijgen echter over de gezondheidsschade door maskeren en vaccinatie. Een hoge functionaris uit Rijnland-Palts is zo bedwelmd door zijn invloed dat hij openlijk pleit voor apartheidsleuzen. Men wordt onmiddellijk herinnerd aan de kwaadaardige rol die artsen speelden in het "Derde Rijk". Dat het Robert Koch Instituut vandaag opnieuw dodelijke menselijke experimenten goedkeurt en zelfs actief promoot, zou beschamend moeten zijn. Geschiedenis vergeten is nog steeds de meest onschuldige omschrijving. Als men wil herinneren aan een vooruitstrevende rol van artsen, moet men teruggaan naar het Hambacher Fest of naar Rudolf Virchow.
Van docenten werd verwacht dat ze beschermend voor hun leerlingen stonden. In elk geval hebben ze te maken met de griepvirussen. Dat zorgt voor betrouwbare immuniteit. De meeste opdrachtgevers gehoorzamen echter aan overheidsbevelen en geven de druk door. Veel leraren die nog geen vaste aanstelling hebben, balden hun vuisten maar durven niet openlijk in opstand te komen. Veel jonge vrouwelijke leraren die kunnen meevoelen met hun leerlingen zijn wanhopig omdat ze de maskerade aan hun leerlingen moeten opdringen. Ze willen zich niet voorstellen wat er gebeurt als de vaccinatiebus voor de school staat. Daarom was er de grote betoging voor het regeringskantoor van Laschet in Düsseldorf.
Waar zijn de filosofen, psychoanalytici, schrijvers die hun stem verheffen? Slechts heel af en toe wagen ze zich in het publiek. Is de aanval van de staatsmacht te snel gekomen? Als dat zo is, moeten ze de decennia van voorbereidingen hebben onderdrukt of over het hoofd hebben gezien. Willen ze de fascistische ontwikkeling als een medische aangelegenheid beschouwen? Ja, er zijn zulke intellectuelen. Het zijn de staatsfilosofen, ze zijn het niet waard om naar hen te luisteren, ze houden zichzelf voor de gek. De hele nietigheid van hun Europa-flapdoodle wordt ineens duidelijk. Als het gaat om klassenheerschappij, weten ze precies aan welke kant ze staan.