Balans van de Merkel-jaren
Schäuble schoof onbeschaamd de miljarden via belastingkredieten (Cum-Ex) naar de financiële sector en maakte de schatkist leeg. Toen de subsidies door klokkenluiders aan het licht kwamen en niet langer verborgen konden worden, verspreidden de reguliere media dat alles zo ingewikkeld was. Een minister van Financiën (Borjahns) wilde echter niet langer deelnemen aan de fraude en noemde de frauduleuze regelingen bij naam, zodat de betalingen grotendeels werden verminderd. Federaal minister van Financiën Scholz heeft ze echter niet volledig tegengehouden en probeert de betalingen zo stil mogelijk voort te zetten. Inmiddels is de schatkist met zo'n dertig miljard euro versoepeld en het einde is niet in zicht. Scholz heeft het ondertussen over pensioenzekerheid; Maar de heer in het Witte Huis heeft deze afleidingsstrategie beter onder de knie, en Scholz en Nahles ("we willen voor de hardwerkende mensen zorgen") hebben nog veel te leren.
Onder de regering Merkel heeft de Duitse auto-industrie honderd miljard euro aan kapitaal bijeengebracht. Maar de regering van de grote coalitie weigert stellig om dit kussen aan te vallen voor het achteraf inbouwen van dieselvoertuigen. De return on investment wordt als heilig beschouwd en de overheid is haar belangrijkste beschermer.
De kapitaalopbouw door de energiebedrijven was in Merkels eerste jaren al zo belangrijk dat de bedrijfstijden van de kerncentrales onmiddellijk na de vervanging van Schröder werden verlengd. Alleen de woede van de bevolking na de ramp in Fukushima leidde tot een ommekeer, zij het met miljarden die aan de bedrijven werden betaald. Op conferenties klonk de regering groots over klimaatbescherming, maar deed niets en ging door met het delven van bruinkool in dagbouw. De media steunden gretig.
In de landbouw werden de boerderijen steeds afhankelijker van de vleesbedrijven. Varkens worden nog steeds gecastreerd zonder verdoving. Het grondwater is nog steeds verontreinigd met nitraat, terwijl de kosten worden gedragen door het grote publiek. Landbouwproducten worden in toenemende mate met behulp van subsidies onder de overheid van Merkel naar Afrika uitgevoerd.
De wapenindustrie kende een enorme bloei onder de regering-Merkel en de export naar het Midden-Oosten, Israël en Saoedi-Arabië nam toe. Het Duitse leger boort niet alleen putten in de Hindu Kush, maar verdedigt nu ook in Mali. Daartoe wordt het defensiebudget met vier miljard euro verhoogd. Er is al weerstand in het hele land, maar de linkse en rechtse reguliere media zullen het verzet bagatelliseren.
De digitale industrie hoeft geen belasting te betalen in Duitsland; De regering Merkel is het met de EU eens dat de bedrijven in Ierland en in Luxenburg enkele tips zullen geven, dus dat is het.
De uitbuiting van arbeid werd aanvankelijk door de regering van Schröder-Fischer verlengd door een verlenging van het beroepsleven (67-jaren). Onder Merkel nog steeds een duidelijke intensivering. De laagbetaalde sector werd uitgebreid, goedkope arbeidskrachten uit Zuid- en Oost-Europa overspoelden de Duitse arbeidsmarkt en leidden tot lage lonen. Vrouwen leveren de grootste bijdrage en hebben geen kans op een pensioen waaruit zij op hoge leeftijd kunnen leven.
Maximale kapitaalconcentratie aan de ene kant en soberheid als een sociopolitieke richtlijn aan de andere kant: Merkel heeft het neoliberale dogma op briljante wijze geïmplementeerd.
Wat valt er te zeggen over de beoordeling van het gezondheidsbeleid?
De regering Merkel zet alleen het beleid van de regering-Schröder-Fischer voort: de minister van Schröder, mevrouw Schmidt, creëerde het wettelijke kader voor de invasie van de financiële sector; Ook in deze dienstensector was er de mogelijkheid om een rendement op geïnvesteerd vermogen te genereren dat boven het gemiddelde rendement van drie tot vier procent lag. De inzet van werknemers uit Oost-Europa op grote schaal vormt de basis. De oude mensen, die niet meer kunnen werken, en de jonge kinderen die nog niet kunnen werken, blijven in hun eigen land, waar ze minder verzorgd kunnen worden. Dit maakt zeer lage lonen in de ziekenhuizen en in de zorgsector mogelijk en leidt tot rendement op het geïnvesteerde kapitaal, dat meer dan tien procent bedraagt. Voor deze processen heeft de SPD een specialist, de man met de vlieg uit Keulen. Hij zit in de raad van commissarissen van een onderneming die op dit gebied rendement genereert, waarbij de politieke klasse zelfs een persoonlijke unie heeft met het management van de groep. Dus, natuurlijk, was Friedrich Merz ook een goede kandidaat voor de partijleiding van de CDU.
Het onvoorwaardelijke basisinkomen zou ongeveer 1 biljoen euro kosten. Het totale huidige staatsbudget gaat alleen over 2 / 3 van deze som.
Wie moet ervoor kunnen betalen. De aanhangers van dit onzinnige project hebben tot nu toe geen oplossing geboden.
En hoe dan ook, wie zouden de winnaars zijn?
1. De werkgevers. U kunt gokken op nog meer loondumping. Een basisinkomen zorgt voor het levensonderhoud.
2. De staat. Waarom zouden er bemiddelingsinspanningen zijn voor werklozen? Waarom meer ondersteunende maatregelen, etc.? Hebben we Jobcenter nog nodig? Waarschijnlijk niet.
Degenen die vergelijkingen trekken en naar andere landen kijken, moeten objectief zijn. Een huidige Hartz IV-ontvanger heeft meer dan één ontvanger van basisinkomsten, die in sommige andere landen wordt overwogen.
Resultaten met modeltests zoals in Finland tonen aan dat het hele systeem op die manier niet kan werken. Men heeft het idee opnieuw verworpen.
Fazit:
Iedereen die gezond is en kan werken, moet ook werken. Banen zijn op dit moment genoeg!
Een sociale samenleving mag alleen diegenen vangen die, bijvoorbeeld om gezondheidsredenen, enz. kan niet werken.
Niets doen voor de gemeenschap is asociaal. De samenleving mag niet gewoon “nemen” zonder ook “geven” toestaan.
In dit opzicht zijn alle directe en directe maatregelen van het grote publiek correct, om onwillige en luie mensen te dwingen te werken of de overmakingen van staatsoverdrachten te beperken of zelfs stop te zetten.
Alleen op deze manier is een samenleving rechtvaardig en sociaal.