De SPD, ontaard in het aanhangsel van de CDU
De SPD wordt langzaamaan een overlast voor de CDU. In plaats van de stijging van de bewapeningsuitgaven te verwelkomen, klaagt fractievoorzitter Mützenich over de hoogte van de uitgaven en de nieuwe minister weet nu niet of ze in principe zal worden gesteund of dat dwarse bezuinigingen te verwachten zijn. De SPD klinkt ook een krachtig ja en nee (ja en nee) voor buitenlandse missies door de Bundeswehr. Maar tegelijkertijd regering en oppositie zijn, is niet mogelijk. De Duitse taal heeft de spreekwoorden: "Mitgefangen, mitgehangen" (gevangen met, behangen met) of "Het hek is zo erg als de dief". (het hek is net zo erg als de dief.)
En minister Giffey stropert nu in het CDU-gebied: veiligheid, orde en bescherming tegen misdaad liggen haar nauw aan het hart, allemaal gebieden waarop de CDU tot nu toe punten heeft gescoord. Maar schrijf af van anderen, zodat mevrouw Giffey ervaring heeft.
SPD Minister van Financiën Scholz ziet het als zijn belangrijkste taak om te zorgen voor de zogenaamde zwarte nul, voor een politieke nul, een passende baan. Hij gedraagt zich als een Hanseatic handelaar, alleen is er weinig interesse buiten Hamburg.
De minister van Landbouw weigert de vervuiling van bodem en grondwater met vloeibare mest voortdurend te verminderen. De SPD schaamt zich niet, ze zou dat waarschijnlijk ook doen als ze deze bediening had.
De minister van Transport wil de last van de Alpendoorvoer overlaten aan de Oostenrijkers en als ze zich verzetten, beschuldigt hij hen van discriminatie. De impudence van deze minister is niet langer verrassend, maar de SPD zwijgt en behandelt dit gedrag.
En klimaatbescherming: minister Altmaier hoeft alleen te zeggen: niet nu, de industrie zou kunnen lijden; Al haalt de minister, mevrouw Schulze, dus ook hier is een nul.
De arbeiders in Gelsenkirchen en de inwoners van de kleine steden van het Sauerland hebben verschillende verwachtingen van politiek personeel. Maar ze worden niet langer het hof gemaakt door de SPD, maar de partij dient de bourgeoisie. Alleen, daar handelen CDU en FDP veel geloofwaardiger. En de verzadigde burgerij, die een feel-good sfeer wil, voelt zich thuis in het groene feest. De SPD kan zich dus alleen maar een beetje zeuren veroorloven, anders lost de CDU onmiddellijk op na de aanstaande staatsverkiezingen, de coalitie en regeert met de Groenen en de FDP. Lindner streelde Frau von der Leyen al om zichzelf te positioneren. En bij nieuwe verkiezingen zou de SPD als de partij van Hollande in Frankrijk onbeduidend verdwijnen.
Schröder en Fischer hebben de lagere klassen gemarginaliseerd, ze hebben ze als luiaards afgekeurd en voorlopig een opstand van Duitse gele vesten voorkomen. Hiervoor mocht de SPD lange tijd regeringszetels bezetten. FDP en Groenen zullen deze zaken echter effectiever doen. Met de voortgang van de recessie en de toename van faillissementen en massale ontslagen zal er geen einde komen aan de jacht op de lagere en middenklasse.
Jarenlang heeft de politieke klasse niets anders geproduceerd dan de politieke bescherming van de financiële razernij; de financiële oligarchie neemt nota van dank. Het publiek wordt echter gevoed door de benauwde show-off op het Wagner Festival.
Eén antwoord op "De SPD, gedegenereerd tot een aanhangsel van de CDU"