WIJ DE MENSEN Zijn meer dan angst

De Womens March, een grote volksbeweging die spontaan ontstond onder de vrouwen van de VS, met de dag van de protesten op 22.01.17 januari XNUMX, kan worden beschouwd als een historische gebeurtenis. Net zoals het wereldwijde burgerlijke verzet de Amerikaanse militaire kracht in de Vietnam-oorlog verzwakte, worden het racisme en seksisme van de republikeinse bendes in het Witte Huis nu teruggedrongen.

Hoorden de inwoners van Pittsburgh en Philadelphia de telefoontjes? Wat is de gedachte van de kolenarbeider uit het Appalachische mijngebied, die jarenlang moet procederen om zijn longontsteking te laten erkennen en voortijdig kan overlijden, terwijl tegelijkertijd de liberale bovenlaag van de oostkust haar financiële excessen viert zonder dat iemand hen lastig valt? Wat dacht je van de staalarbeider uit Detroit, die tot zijn vijftigste in ploegendienst bij de plaatpers werkte en na de sluiting van zijn bedrijf plotseling afhankelijk werd van de sociale zekerheid? Welk wroeging had de vrouw, die kinderen opvoedde en jarenlang als schoonmaakster werkte tegen een minimumloon en nu, om überhaupt gehoord te worden, het moet verdragen met de charlatan die in onroerend goed handelde? Of de vrachtwagenchauffeur uit Wisconsin die twaalf uur per dag, zes dagen per week moet rijden en toch maar een bescheiden inkomen heeft dat op het punt van bestaan ​​staat. Ondertussen laat een rijke klas in Florida hun pakketten uit Amazon bezorgen door een Spaanse boodschapper en worden hun voortuinen onderhouden door Latino's. In de droomwereld van Hollywood bestaan ​​de kolenarbeider, de staalarbeider en de vrachtwagenchauffeur niet. De presidentsverkiezingen waren de enige gelegenheid om gehoord te worden. Voor beter of slechter moesten ze stemmen op de luidruchtige mond die het republikeinse establishment hen met opruiing voorlegde.

Racisme toonde zich dus een onderdeel van een klassenmaatschappij die op elk moment geactiveerd kon worden.