Staatsterreur in Heidelberg

Advocaat Beate Bahner is gisteren gearresteerd, mishandeld en opgesloten in een psychiatrische inrichting. Mevrouw Bahner had in brieven en beroepen geprotesteerd tegen de noodmaatregelen van de regering. In haar nood wendde deze moedige vrouw zich tot het Federale Constitutionele Hof, dat geen stelling durfde te nemen tegen de opschorting van basisrechten en er liever voor wegdook....

Advocaat Beate Bahner is gisteren gearresteerd, mishandeld en vastgehouden in een psychiatrische inrichting. Mevrouw Bahner had in brieven en oproepen geprotesteerd tegen de noodmaatregelen van de regering. Deze moedige vrouw wendde zich in nood tot het Federale Constitutionele Hof. Deze laatste durfde geen standpunt in te nemen tegen de afschaffing van de grondrechten en dook liever weg.

Het behoud van de macht van de regering en de rijke klassen is de hoogste wet, het is de essentie van de basiswet. Als deze basis van alle wetten in gevaar lijkt te komen, moeten alle in 1789 gewonnen mensenrechten en vrijheid en gelijkheid en broederschap achterwege blijven. Dat was al het geval bij de nazi's en in de DDR was dat niet anders. De Franse gele hesjes, die samen werden geslagen en half blind werden neergeschoten, moesten ook deze les leren.

Mishandeling van mevrouw Bahner wordt afgedaan als misbruik van lagere batches. Zoals bekend hebben de daders op lagere niveaus geen expliciete instructies nodig; ze weten heel goed dat hun misbruik altijd wordt afgedekt door hun superieuren en de rechterlijke macht. En natuurlijk valt de pers de advocaat aan, psychiatreert haar en probeert haar in de modder te slepen.

Naast de nationale vlag kondigt de president onaangekondigd aan dat de afsluiting levens moet redden, maar is hij tegelijkertijd niet bereid te eisen dat het loon wordt betaald aan het verplegende personeel, wat waardige ouderenzorg mogelijk zou maken. Wat is er zorgwekkender: deze hypocrisie of fascistische slip van lagere batches?

De middenklasse wordt beschouwd als intellectuelen die bereid zijn de hele zaak te verdedigen. Deze mensen pakken met enthousiasme het verhaal van het killer-virus op, dat kennelijk een “egalitaire component” heeft. Glorieuze tijden waarin miljonairs en daklozen nu gelijk zijn in de ogen van deze blinde sociologen. Nee, meneer Bude, dit is niet de ineenstorting van het neoliberalisme. Integendeel, hij staat weer gesterkt op. Het verschil tussen boven en onder wordt groter. Nog meer mensen moeten voor lage lonen en in onzekere banen werken. Nog meer mensen zijn afhankelijk van een aalmoes. Overheidsdiensten zullen nog meer worden bezuinigd. Feminisme wordt nog steeds meer gezien als een speeltuin. Klimaatbescherming moet “tijdelijk” een stap terug doen. Totalitaire excessen worden aanvaard met schouderophalen. De bewakingsstaat wordt snel uitgebreid. De media en de politieke klasse keken met bewondering naar Singapore, Zuid-Korea en China. De centralisatie van kapitaal maakt een sterke stijging door.

Onze politieke klasse verspilt geen seconde na te denken over het niet verdedigen van de neoliberale wereldorde. En meneer Bude ratelt over een "herontdekking van de samenleving" (dat zou een andere formulering moeten zijn voor de versleten term "we zitten allemaal in hetzelfde schuitje"). Zo handhaaft hij zijn positie waaraan hij zijn reputatie te danken heeft.