De verkiezingscampagne van de SPD
De SPD blijft ironisch vasthouden aan zijn Schröder-Fischer-agenda. Schud het gewoon niet en als het leidt tot verderf, maar geef je geen geloofsbelijdenis op. Het gaat tenslotte niet om het electoraat aan de lagere sociale grens. Nee, je wilt de hogere middenklasse bereiken. Dus iemand emancipeert zich van zijn oorsprong en zijn staat, de geschorsten van deze maatschappij kunnen rustig opgeschort blijven, ze gaan sowieso niet naar de keuze. Adverteren gaat meer over leraren, schoolraden, advocaten, senior overheidsmedewerkers, ondernemingsraadvoorzitters, etc. In de competitie met de CDU kan natuurlijk alleen de SPD verloren gaan. En het feit dat een SPD-minister Duitse bedrijven wil beschermen tegen de Chinese concurrentie grenst aan het belachelijke. Schröder heeft maar één gevecht met de reddingsdienst gewonnen, daarna was de lucht uit. Nu houdt de nieuwe premier van Nedersaksen zijn beschermende hand over de VW-fraudeurs en leidt tot afleiding een belastingvermindering in het spel, die precies de beoogde bourgeoisie zou moeten ontlasten. En het gewone volk moet worden gekalmeerd met een dergelijke weerspiegeling als de zogenaamde harmonisatie van sociale bijdragen.
Hij weet niet hoe Schulz deze groep opportunisten bij elkaar moet houden. En om een duidelijke sociaal-democratische richting te geven, heeft hij waarschijnlijk niet het formaat. Maar zelfs in tijden van deflatie heeft de sociaal-democratie niets te zoeken.
Wat moet de Schroeder-Fischer-agenda precies veranderen of omkeren? Waar is het centrale probleem?
Het was met grote trots dat G. Schröder uitriep dat zijn partij, onder zijn leiding, de grootste laagbetaalde sector in Europa had gevestigd. Agenda- en Hartz-wetten waren hulpmiddelen. De beroepsbevolking van de lagere klassen is in grotere mate benut, de snelheid van het werk is in het algemeen toegenomen en de werksfeer is aangescherpt. Zelfs meer dan vijftig jaar waren afhankelijk van sociale bijstand. De SPD was gehecht aan de elite van de hogere middenklasse. Meerwaarden en activa werden gespaard. Voor deze maatregelen was de partij echter niet langer sociaal noodzakelijk. Dit kan origineel, conservatief beter zijn.
En hoe moet een politieke leider, die 100% goedkeuring krijgt, ie Everybody's Darling, in staat zijn om richting te geven aan een partij die uit verschillende stromingen bestaat. Zodra hij zichzelf naar links of rechts positioneert, verdwijnt de goedkeuring van een vleugel. Alleen de wil tot macht is bindend. Uit wanhoop wil slechts twintig procent stemmen voor de sociaal-democratische partij, omdat de AfD eigenlijk de meer geloofwaardige oppositie is, maar voor velen nog geen optie.