We hebben meer jonge mensen nodig die zich inzetten voor Sophie Scholl

Onze jeugd kon lang van de welvaart genieten, de meesten hadden toegang tot alle onderwijstrajecten. Er leek zoiets te bestaan ​​als sociale permeabiliteit. Maar degenen die in een rijke familie werden geboren, hadden betere kansen om in deze omstandigheden te blijven en vooruit te komen. Veel kinderen uit de middenklasse konden zich zelfs een wereldreis, een sabbatjaar of een sociaal jaar veroorloven na hun schooltijd. Een carrière in de klas waarin je geboren bent leek verzekerd. Veel carrièrepaden lagen open. Dat dit een voorrecht was en van proletarische afkomst niet mogelijk was, werd niet opgemerkt.

De maatschappelijke drang die bestond vóór de start van het zware werk kon vanuit een bepaalde intellectuele klasse worden gericht op de redding van het klimaat. De leidende mediakaste deed veel moeite om de discussie over de vernietiging van de natuur zo te sturen dat deze voorop kon blijven lopen in de beweging en haar dominante rol niet zou verliezen. In geen geval zou het systeem van onze economische activiteit kunnen worden aangetast. Dus alle sociale energie verdampte, de federale overheid kon zichzelf stileren als een strijder voor klimaatredding en er werd een uitstekend onderwerp gevonden om af te leiden van de verdorvenheid van de lagere sociale klassen. De sociale omstandigheden moeten zo blijven, de welvaart moet groeien, in ieder geval mogen de privileges van de hogere middenklasse niet worden aangetast. Mensen moeten werken tot de leeftijd van zeventig jaar en er moet een einde komen aan de vermindering van de wekelijkse arbeidsduur.

Dat is het programma dat de mediakaste, vooraan Spiegel, FAZ en Süddeutsche, voor ogen heeft. Daartoe kaderen ze jonge vrouwen die verwijzen naar Sophie Scholl en zetten ze anderen op de voorgrond, die plichtsgetrouw hun uitspraken voor de camera's doen.

Dus de fascistische putsch van de politieke kaste kan ongehinderd plaatsvinden, de mensen moeten gemaskerd rondrennen zoals bij de kermis en het wordt nog steeds aan hen verkocht als solidariteit. Er wordt met geen woord gerept over de genetische experimenten, waarvan de opofferingen honderdduizenden bedragen. Racisme uit de hogere klasse wordt afgeschilderd als wetenschap en echte wetenschap wordt neergezet.

Als de jongere zich niet onderwerpt aan het heersende verhaal, wordt ook het universitaire onderwijs afgebroken. Steeds meer mensen realiseren zich dat demonstraties op vrijdag en pr-campagnes voor een vage redding van het klimaat niet genoeg zijn, maar dat Sophie Scholl nu het model moet zijn.

Onze jeugd kon lange tijd voorspoed genieten; alle onderwijstrajecten stonden voor de meesten open. Er leek iets te bestaan ​​als sociale doorlaatbaarheid. Degenen die in een rijke familie werden geboren, hadden echter een grotere kans om in deze omstandigheden te blijven en op de ladder te klimmen. Veel kinderen uit de middenklasse konden zich na hun schooltijd zelfs een wereldreis, een sabbatical of een sociaal jaar veroorloven. Een carrière in de klas waarin men geboren was, leek verzekerd. Veel carrièrepaden lagen open. Het feit dat dit een voorrecht was en niet mogelijk was met proletarische afkomst werd niet begrepen.

De sociale drang, die nog steeds bestaat voordat de strikte professionele activiteit wordt opgepakt, zou door een bepaalde intellectuele laag kunnen worden gericht op de redding van het klimaat. De toonzettende media hebben veel moeite gedaan om de discussie over de vernietiging van de natuur zo te sturen dat deze aan het hoofd van de beweging kon blijven en haar dominante rol niet zou verliezen. In geen geval mocht het systeem van onze economie worden aangeraakt. Zo viel alle sociale energie weg, kon de federale overheid zich profileren als een strijder voor klimaatredding en er werd een uitstekend onderwerp gevonden om af te leiden van de verdorvenheid van de lagere sociale lagen. De sociale omstandigheden moeten blijven zoals ze zijn, de welvaart moet groeien en in ieder geval mogen de privileges van de hogere middenklasse niet worden aangetast. Mensen moeten werken tot hun zeventigste en er komt een einde aan de wekelijkse arbeidsduurverkorting.

Dat is het programma dat de mediakaste, in de voorhoede Spiegel, FAZ en Süddeutsche, voor ogen heeft. Daartoe bevragen ze jonge vrouwen die verwijzen naar Sophie Scholl en anderen op de voorgrond duwen, die gehoorzaam hun toespraken houden voor de camera's.

Dus de fascistische staatsgreep van de politieke kaste kan ongehinderd over het podium gaan, de mensen moeten gemaskerd rondlopen zoals op de kermis en het wordt nog steeds aan hen verkocht als solidariteit. Er wordt met geen woord gerept over de genetische experimenten, waarvan de slachtoffers al in de honderdduizenden lopen. Het racisme van de hogere klasse wordt gepresenteerd als wetenschap en echte wetenschap wordt neergezet.

Als jongeren zich niet onderwerpen aan het heersende verhaal, wordt hen ook het universitaire onderwijs onthouden. Zo realiseren steeds meer mensen zich dat vrijdagdemonstraties en PR-acties voor een vage redding van het klimaat niet genoeg zijn; Sophie Scholl moet nu het rolmodel zijn.