De keppel is een religieus symbool, geen raciale
Het hoofddeksel wordt gedragen tijdens religieuze activiteiten. Iedereen die religie wil respecteren, mag het dragen, of het nu zwart of wit, geel of rood is. De hoed van de bisschop, het kruis of de rozenkrans verwijzen ook naar religieuze verwijzingen, maar niet naar raciale.
De paus en andere religieuze hoogwaardigheidsbekleders ondergaan voortdurend misbruik en gaan er met zelfvertrouwen mee om. Artistieke voorstellingen van religieuze hoogwaardigheidsbekleders, ook al waren ze duidelijk denigrerend, vielen in de pre-Corona-periode onder artistieke vrijheid. In de regel toonden ze de discrepantie tussen de morele claim en de realiteit. Deze representatie van moreel gevoel is de oorsprong van alle kunst.
Is het een wonder dat de propagandisten van het autoritaire Corona-regime zich nu verspreiden en de documenta beschuldigen van antisemitisme. Ze kunnen heel goed afleiden van hun eigen racisme en van het feit dat de genetische manipulaties door de miljarden "vaccinaties" de grootste racistische aanval op de mensheid vertegenwoordigen.
Uiteraard lopen Steinmeier en C. Roth voorop. De geloofwaardigheid van deze cijfers neigt echter naar nul. Helaas kruipen gevoelige kunstkijkers zoals Kia Vahland onder de wielen. Deze massapsychose heeft een totalitair karakter. Maar dat was onder het nationaal-socialisme niet anders. Destijds sprak men van "ontaarde kunst", nu zeggen ze: "Kunstieke vrijheid kent hier zijn grenzen".
Het hoofddeksel wordt gedragen tijdens religieuze handelingen. Iedereen die religie wil respecteren, mag het dragen, of het nu zwart of wit, geel of rood is. De hoed van de bisschop, het kruis of de rozenkrans verwijzen ook naar religieuze verwijzingen, maar niet naar raciale...
Hier spreekt de Duitser Michel uit de mond van C. Roth: (27.07.22/XNUMX)
Iedereen ziet de antisemitische bedoeling op de foto's. Hoe kun je een militaire commandant afbeelden met een varkensgezicht! Iedereen hier weet dat kunstenaars antisemitische bedoelingen nastreven. Het feit dat de mensen op de foto's in opstand komen en gevraagd worden zich te verenigen is in wezen antisemitisme. Kunstenaars uit Indonesië die geld van ons krijgen, moeten dat weten.
En daar moeten ze rekening mee houden als ze in Duitsland exposeren. En dat ze ook SS-runen gebruiken om ons Duitsers aan ons verleden te herinneren, we kunnen deze belediging niet accepteren.
Wij westerse landen betalen goed voor de grondstoffen die we in de landen van het Zuiden uit de grond hebben gehaald. Kritiek hierop op Duitse bodem kunnen we niet toestaan.
In het algemeen zou de klimaatcatastrofe het onderwerp moeten zijn van kunstenaars van over de hele wereld. En er moeten ook artiesten uit Israël komen, zodat iedereen kan zien dat we geen racisten meer zijn. De muziek van R. Wagner op het Bayreuth Festival is een goed voorbeeld van hoe Duitsers kunnen genieten van kunst zonder antisemitisme.
Daarom is het goed als er een team van censoren wordt samengesteld om alle ontaarde kunstwerken uit te roeien. Een eerste stap was het ontslag van de algemeen directeur.
Een Israëliër, mogelijk een Jood, is duidelijk afgebeeld met een varkenskop (de omweg via "Mossad" is niet ver). Waarom is dat niet antisemitisch?
Waarom zouden Israëlisch en Jood identiek moeten zijn?
Antisemitisme bestaat uit de bewering dat een "jood", dat wil zeggen een persoon van het joodse geloof, aangeboren eigenschappen heeft die hem hebzuchtig en oneerlijk maken om af te leiden en om de woede over het knijpen een uitlaatklep te geven. In de Weimarrepubliek, en nog meer onder de nationaal-socialisten, gebruikten intellectuelen en de politieke klasse oude symbolen voor hebzucht (hoektanden) en valsheid (oogkleur) waarmee mensen van het joodse geloof werden geboren. Er waren wetenschappers die de vorm van schedels hebben gemeten om deze stellingen 'wetenschappelijk' te onderbouwen, maar de symbolen bestaan waarschijnlijk al zo lang als menselijke samenlevingen bestaan. En ze zijn gebruikt door kunstenaars van alle leeftijden.
Ook de activiteiten van geheime diensten in opdracht van regeringen hebben nooit hoog aanzien gehad. Dat kunstenaars deze activiteit als een bedreiging zien en dierenassociaties gebruiken in hun verbeelding, viel in verlichte samenlevingen altijd onder artistieke vrijheid. ze zijn niet van Disney, dat spreekt voor zich, het heeft niets te maken met racisme of zelfs antisemitisme.
Het antisemitische verhaal is een politieke methode van overheersing die de politieke klasse in Duitsland gebruikt in een verraderlijke omkering om het intern en extern op één lijn te brengen.
In de VS was er senator McCarthy en de communistische jacht, en Nixon werd op die golf president. Bij ons lopen de Groenen ver vooruit als het gaat om het vergiftigen van het culturele klimaat. In aanloop naar de opening van de Documenta werd de organisatoren gevraagd zich in te zetten tegen antisemitisme, zodat kritiek op het systeem onder geen beding zou doorsijpelen. Maar zonder systeemkritiek is kunst niet relevant.
Natuurlijk gebruikt de Duitse bourgeois nu zijn belastinggeld voor de kunsttentoonstelling. Misschien is Duitsland echt geen geschikte plek meer voor de Documenta.
Boekverbranding in Kassel
Wie is een Jood?
Is een Israëliër een Jood? nee De nationaliteit kan niet overeenkomen met de term.
Is het kenmerkend voor een Jood dat hij opgroeide in een Joodse cultuur en Joodse waarden aanvaardde? Ja, men kan het eens zijn met deze definitie.
Heeft deze persoon fysieke of andere eigenschappen waarmee hij is geboren? nee
Maar de antisemitische ideologie berust op dit verhaal, volgens welke hebzucht en leugen typisch zijn voor joden; zelfs de zeer bevoorrechte M. Luther kon zich er niet van bevrijden.
Tegenwoordig zijn deze kwaadaardige insinuaties niet langer alledaags, en gewone mensen luisteren niet naar dergelijke influisteringen. Maar de ideologen van de dalende middenklasse blijven dit verhaal herontdekken om de haat en verontwaardiging die hun wortels hebben in sociale ongelijkheid te sturen en de aandacht af te leiden van hun eigen privileges. De pogroms van de geschiedenis hebben altijd winnaars gehad in de middenklasse, zoals de eliminatie van concurrenten en de consolidering van machtsstructuren.
De Duitse politieke klasse, en tot op zekere hoogte ook de Europese, gebruikt antisemitisme als een middel tot politieke strijd door impopulaire tegenstanders van antisemitisme te beschuldigen. De nieuwe democratische beweging kan het gemakkelijk van zich afschudden en alleen maar vermoeid glimlachen. Maar zelfs kritische journalisten als N. Strotmann hebben de anti-joodse stereotypen zo ver geïnternaliseerd dat ze uit een compilatie van uiterlijke kenmerken antisemitische bedoelingen kunnen afleiden en de kern van de artistieke boodschap niet kunnen herkennen.
En de kunstenaars van het zuidelijk halfrond kennen de verraderlijkheid en intriges van de domme Duitse politici niet. Ze gebruiken oude symbolen die ook door de nazi's werden gebruikt en vestigen zo de aandacht op grieven. Zodra ze wijzen op de onderdrukking van de Palestijnen, wordt antisemitisme bijna automatisch geïnsinueerd, en de zogenaamd liberale pers bespringt ze, brullend over haatzaaien. Het is hoogstens toegestaan om te verwijzen naar de vraag naar land van de Aboriginals. Australië is ver genoeg weg, maar Afrika, waar het Westen schroot, afval en vodden dumpt, is waar het kritiek wordt, dan is er sprake van de grenzen van artistieke vrijheid.
Maar werken die net zo aangenaam zijn als die van de vakman J. Koons, vallen niemand lastig en worden toegejuicht.
Ook de nazi's verdraaiden de term 'kitsch' volledig en drongen, net als elke andere dictatuur, aan op culturele hegemonie. Het verbranden van boeken leek passend bij de dictatuur van die tijd, nu media-agitatie wordt nagestreefd, kunstenaars hun werken moeten verwijderen, verdere de-installaties worden bedreigd, kunstenaars onuitgenodigd worden en documentakamers worden gesloten. Er mag alleen geld zijn als er politiek acceptabele kunstwerken worden getoond, noemen ze dat: "De overheid moet direct betrokken worden bij de artistieke structuren".
Het is zeer de vraag of iemand in dit nieuwe normaal nog naar de kunstwerken wil kijken.
“Wat niet mag, wordt niet gemeld. Aangezien bijna alleen gevaccineerde en gebooste mensen (9 van de 10) nog als coronapatiënt op de intensive care liggen en als coronadood worden gemeld, zijn DIVI en RKI zonder meer gestopt met het publiceren van de vaccinatiestatus. Zelfs degenen die lijden aan Long-Covid worden meestal gestimuleerd. Meestal jongere, voorheen gezonde mensen die na de booster ziek werden van Corona. Meldingen van individuele vaccinatieslachtoffers zijn immers in het publieke domein terechtgekomen”
https://tkp.at/2022/06/29/pflegeethik-initiative-corona-schutz-ein-einziges-desaster-und-ethisch-menschlich-zu-keiner-zeit-vertretbar/
http://andreastriebel.de/?p=4280