Israels terreurregime en de westerse media
Waarom steunt bijna de hele politieke klasse, inclusief de Groenen en tot delen van links, de brute onderdrukking van het Palestijnse volk door Israël? En hun mediatolken applaudisseren; de media bagatelliseren elke bonbondruppel boven Palestina als een "luchtaanval". De meer dan vijftig demonstranten die op de demonstraties schoten ter gelegenheid van de zeventigste verjaardag van de stichting van de staat, werden alleen door de springer-pers aan de burgerlijk-liberale kranten genoemd, om vervolgens snel weer aan de slag te gaan. Maar de media melden veel wanneer politici tijdens hun inaugurele bezoeken de gebruikelijke rituelen ondergaan. De media berichtten verheugd toen de Duitse minister van Buitenlandse Zaken zichzelf niet voor de gek hield door te verklaren dat de Duitse en Israëlische regeringen dezelfde doelen hebben. En de verzekering van de Duitse bondskanselier wordt keer op keer geciteerd dat steun aan Israël deel zou uitmaken van de Duitse staatsredenen.
In de westerse wereld wordt goed ontvangen dat de voorheen fascistische staat nu de democratische modeljongen speelt. Maar het feit dat de Palestijnen de prijs moeten betalen voor Europees antisemitisme wordt bewust genegeerd.
Om zijn imago als burgerlijk liberaal te behouden, wijst de Süddeutsche Zeitung zijn karikaturist af omdat hij, hoewel hij beslist geen antisemiet is, wel symbolen van het naziregime heeft gebruikt. omdat hij de Israëlische hoofdgangster met grote oren en uitpuilende lippen had getekend en zo de cijfers van het nazi-regime had gebruikt. Dit is hoe ver de onverwerkte negatieve identificatie van burgerlijke kringen met de "Stürmer" en de nazi-ideologie gaat.
Zonder kritiek te hoeven vrezen, exporteert de politieke klasse haar racisme door de racistische acties van Israël met clandestiene vreugde te steunen en de onderdrukking en vernedering van Palestina te negeren als een permanente, racistische daad. In feite rechtvaardigde een van de leidende ideologen van het zionisme, Jabotinsky, het met de volgende woorden:“Cultureel gezien lopen de Arabieren vijfhonderd jaar achter ons. Geestelijk hebben ze niet het uithoudingsvermogen, de kracht of de wil. Ze kijken naar Palestina met dezelfde instinctieve liefde als elke Azteken naar Mexico en elke Sioux naar zijn prairie ”.
Uiterlijk onderscheidt de federale overheid zich van het christelijk-zionistische fundamentalisme, waaruit de Amerikaanse president kan worden gepromoveerd, maar volgens hetzelfde paradigma in slechts aangepaste bewoordingen. Dit is het seculiere equivalent van het geloof van Amerikaanse evangelicals dat de bezetting van Palestina door Joodse kolonisten goddelijk opzettelijk was.
In werkelijkheid is het Nabije Oosten, na lang als de beschikking van de Europeanen te hebben gediend, echter een punt van wrijving geworden in het Oost-West-conflict. Volgens het denken van de grote Amerikaanse strategen beschermt Israël de oliebronnen van Saoedi-Arabië, die belangrijk zijn voor de industriële samenleving, en sluit ze ze af van de Russische invloed. En mocht het Egyptische leger niet langer in staat zijn om de Noord-Afrikaanse bevolking, die hun deel van de minerale rijkdom opeist, in een hernieuwde opstand tegen te houden, dan staat het Israëlische leger klaar; Duitsland hoefde zijn eigen handen niet vuil te maken.
De staat Israël zou nooit tot stand komen, zou er geen bruine moordenaar regime dat de genocide van de joden van tevoren georganiseerd zijn geweest.
Daarom is het niet aan de Duitsers om het Israëlische of Israëlische beleid tegenover de Palestijnen te bekritiseren. Men kan als een afstammeling van de bruine massamoordenaars na te denken over de Israëlische politiek, wat je wilt, je misschien leuk houden onverstandig dat de Israëlische kiezers nemen een groeiend antisemitisme in het Westen in aanmerking genomen, maar het is nog steeds niet aan ons Duitsers tegen Israël, ongeacht zijn politiek leiderschap en politieke richting. Als het ooit zou gebeuren dat de rest van de westerse wereld en zelfs de Verenigde Staten Israël zou verzetten tegen (als gevolg van een massale nucleaire aanval van Israël op Iran), dan Duitsland zou nog steeds goed aan doen om neutraal te blijven. Als iemand schuldig is aan de Joden (en dus aan de Joden die in Israël wonen), dan is het Duitsland.
Israëlische regering heeft de Palestijnen hun land beroofd, hun leiders, gevangen grote delen van de mensen gedood; Moordcommando's worden ingezonden, die 's nachts de huizen binnenkomen en losbandige Palestijnen neerschieten; bij demonstraties veilig afgevuurd op de menigte, kunnen de boeren niet cultiveren hun velden, bij checkpoints, ze worden vernederd als ze het niet dragen van een ster; kolonisatie door immigranten vordert, elektriciteits- en watervoorziening zijn uitgeschakeld en indien nodig zal niet aarzelen om af te werpen met de Amerikaanse bommenwerpers boven Palestrina tune Maleisische sloppenwijken napalm. Het enige wat ontbreekt, zijn de gaskamers om met de nazi's te tekenen.
De Duitse "schuld" jegens de Joden heeft niets te maken met het uitblijven van kritiek op de politiek van de staat Israël.
De staat Israël heeft zeker het recht om te overleven in deze nogal vijandige regio.
Maar zelfs de Palestijnen hebben hun voorouderlijk recht op hun vaderland en hun eigen staat. Je hebt recht op leven onder fatsoenlijke levensomstandigheden.
Terwijl de staat Israël met deze mensen omgaat, moet je kritiek leveren!