De politieke klasse viert hun herinnering aan de Holocaust
De toespraken van Duitse politici om de bevrijding van Auschwitz vijfenzeventig jaar geleden te herdenken, vormen een enkele tirade om ons systeem van heerschappij te rechtvaardigen. Deze orde komt tot uiting in de absolute bescherming van eigendom. Zelfs collectieve eigendommen in de vorm van naamloze vennootschappen dienen altijd de regel van enkelen. Hier is de bron van afgunst, hier is de bron van racisme….
De toespraken van Duitse politici om de bevrijding van Auschwitz vijfenzeventig jaar geleden te herdenken, vormen een enkele tirade om onze heerschappij te rechtvaardigen. Deze volgorde komt tot uitdrukking in de absolute bescherming van eigendom. Collectief eigendom in de vorm van naamloze vennootschappen dient altijd de regel van sommigen. Hier is de bron van afgunst, hier ontstaat racisme.
De Duitse president wil dit en fabels over het kwaad verdoezelen. Maar er bestaat niet zoiets als "kwaad", het is een mythe. De conceptuele constructie van deze mythe is bij uitstek geschikt om onze democratische sociale orde te rechtvaardigen. En de media accepteerden de bal die naar hen werd gegooid graag en speelden snel mee.
Hannah Arendt wilde op die manier niet begrepen worden.
Rechtvaardiging van de rechtsstaat, absolute bescherming van eigendom? Wat heeft dit precies te maken met de herdenking van de Holocaust?
Het sociale systeem in West-Europa is ook gebaseerd op het gebruik van geweld. Voor zover mogelijk, moet echter de dominantie van de leidende klieken op basis van geweld niet worden onthuld. Hoe lager de mens is ingedeeld in ons klassensysteem, hoe minder levenskansen er zijn. Hij moet meer werken en eerder sterven. In de religieuze gemeenschappen komen mensen samen om noodgemeenschappen te vormen, of het nu de islam is, Joodse tradities of het christendom. Deze nemen echter de klassenverschillen niet weg, de structuur van de macht die daarin wordt uitgedrukt, wordt niet in twijfel getrokken. De weerstand tegen de beperkte mogelijkheden voor het leven kan niet volledig worden onderdrukt. Hij breekt nieuwe wegen in de vervolging van andere overtuigingen of andere mensen waarvan wordt aangenomen dat ze een ander ras hebben. (Het concept van 'menselijke rassen' is een ideologische toeschrijving.) De belangrijkste taak van de politieke klasse in termen van het handhaven van het systeem, een rechtvaardiging, is om het zogenaamde kwaad te blijven afleiden, omver te werpen of uit te vinden. Dan zouden we de dader hebben en het sociale systeem niet hoeven te veranderen.