Waar gaat de Bondsrepubliek heen?

Een sociale catastrofe van internationale dimensies

“Er werd toen al gezegd dat de goedkeuring van deze wet de zelfmoord van het parlement was. Maar het parlement deed meer. Door zichzelf op te geven, gaf het de grondwet op, die het verplicht was om het volk te beschermen. Dit was geen crimineel, maar een “politieke misdaad. De politici van die tijd zijn verantwoordelijk voor wat ze deden. Wat het effect zou zijn, werd hun verteld. "

Een sociale catastrofe van internationale betekenis

"Zelfs toen werd gezegd dat de goedkeuring van deze wet de zelfmoord van het parlement zou zijn. Maar het Parlement deed meer. Door zichzelf op te geven, gaf het de grondwet op, die het tegen het volk moest beschermen. Het was geen crimineel maar een "politieke misdaad". De politici van die tijd zijn verantwoordelijk voor wat ze hebben bereikt. Ze werden voorspeld wat het effect zou zijn. "

Dit is wat Karl Jaspers zei over de Enabling Act van 1933.

En nu stelt Merkel de kwestie van macht. Ze regelt de premiers alsof ze de lerares is van een opgewonden schoolklas. Het vraagt ​​alleen maar steeds strengere regels en wil daarmee onder alle omstandigheden het gezagsbeginsel afdwingen. Allen die maar een klein beetje autoriteit hebben, ook al is het maar een familieman, zouden zich bevestigd moeten voelen dat hun autoriteit behouden blijft. Of het in de zaak gerechtvaardigd is of niet, doet er niet toe. Vooral wanneer er naar gelang de omstandigheden daadwerkelijk een andere beslissing genomen zou moeten worden, moet de autoritaire beslissing worden afgedwongen en moet de superieure machtspositie worden getoond. En alle autoritaire karakters voelen zich bevestigd.

Het feit dat zelfs de jongste schoolkinderen nu in de klas moeten worden gemaskeerd, toont de absolute meedogenloosheid en bezorgdheid van de Berlijnse machtselite aan. Het onmenselijke isolement van ouderen in verpleeghuizen laat zien dat deze mensen voor niets zullen stoppen. Ze laten ons non-stop douchen door radio en televisie en rapporteren over zogenaamde nieuwe besmettingen.

Als Merkel nu de machtsvraag wint, kan ze ook andere soorten onderwerping eisen. Iedere politieke functionaris weet dat de Coronacrisis weinig met het Coronavirus te maken heeft, maar dat het een zeer efficiënte, politieke campagne is om de macht in enkele handen te concentreren. De sociale beweging voor klimaatbescherming was weggevallen bij de federale overheid. De financiële sector tuimelt van de ene crisis naar de andere. Het verschil tussen arm en rijk wordt enorm groter. En de verlaging van de maatschappelijke kosten, die Schröder al versnelde, was tot stilstand gekomen. De privatisering van het zorgstelsel had zijn grenzen bereikt door maatschappelijk verzet. De kans op winstgevende kapitaalinvesteringen was afgenomen.

Al in maart hadden de politieke leiders in Berlijn ingezien dat ze de griepgolf uitstekend konden gebruiken om het gezag te versterken. Merkel zwoer haar directe omgeving het virus te bestrijden en de media sloegen er enthousiast op in. Ze hebben een nieuwe impuls kunnen geven aan de jaarlijkse horrorrapporten over overvolle ziekenhuizen tijdens grieptijden, wanneer de gangen ook bezet zijn met bedden. De voortdurende en geplande vermindering van het aantal bedden door privatisering en de sluiting van kleinere ziekenhuizen zouden aldus kunnen worden gedekt. Er zijn nog maatschappelijke terreinen waarop een bovengemiddeld rendement kan worden behaald.

De federale overheid nam de choreografie van deze gigantische fraude over. Ze had geen probleem om bereidwillige helpers te vinden. IJdele wetenschappers zoals de beproefde oplichter van de Charité en goedbedeelde organisaties zoals de Leopoldina boden zich haastig aan. De voorzitters van de beroepsorganisaties realiseerden zich al snel dat hier een gezagsconflict op de loer lag, waarin ze hulde moesten brengen aan het topmanagement voor de bestraffing van de ondergang.

De nazi's gebruikten dezelfde mechanismen: eerst lieten ze zich (blijkbaar) wettelijk gekozen worden, en vervolgens van bovenaf om de samenleving te versterken en elk verzet te onderdrukken.

“Bij de laatste, relatief vrije verkiezingen in maart 1933 steunden de mensen Hitler niet met een meerderheid. Slechts een deel van de middenklasse en de geschoolden hebben sinds april 1933, onder de ingenieuze leiding van de propagandakunst van de nazi's, de bedwelming en de angst gecreëerd, beide tegelijk. Dit resulteerde vervolgens in de kunstmatige revolutie van de partij in de psychose van mensen. " (Karl Jaspers, 1967)

Het lot van de joden maakte iedereen duidelijk dat de topleiding tot het uiterste vastbesloten was: religieuze gemeenschappen werden alleen getolereerd als ze hun loyaliteit toonden, kleinere gemeenschappen zoals de resistente Jehovah's Getuigen werden geïsoleerd in concentratiekampen en vermoord. Het verbod op religieuze diensten in onze winstgevende samenleving roept angst op. De nazi's en Hitler daarentegen omzeilden met hun massamars een verbod op sportevenementen.

Nu zijn de politieke leiders nog intensief aan het discussiëren hoe ze de mensen in trance kunnen houden. De dagelijkse beelden van mensen op buizen op de intensive care worden langzamerhand afgestompt. Een autoritaire regering kan niet zonder vijandige afbeeldingen. Naast externe vijanden zoals de Russen en de Chinezen, worden de Arabieren nu de vijand in de strijd tegen het terrorisme. Joodse gemeenschappen zijn niet langer geschikt voor vervolging

Maar de politieke klasse kan een uitstekende rol spelen als beschermer van Israël om de aandacht af te leiden van haar eigen fascistische activiteiten. Racisme is altijd een kleinburgerlijke ideologie geweest om sociale privileges te rechtvaardigen.

En de liberale rechtsstaat kan alleen bestaan ​​zolang hij sociale privileges garandeert. In de door crisis geteisterde ontwikkeling die al is ingezet, worden ook grote delen van de middenklasse getroffen, hiervoor moet de ideologische bewapening worden geïntensiveerd, maar een virus is niet langer voldoende. Als de Berlijnse politieke macht alleen het virus te bieden heeft, wachten anderen al om te handelen met openlijk fascistische slogans.