Merkel, dienaar van de corporaties

1. Mevrouw Merkel verdedigde zojuist de dieselfabrikanten in het zogenaamde televisieduel en wees erop dat honderdduizenden banen daar afhankelijk zijn van diesel en dat daarom geen aanpassing achteraf nodig zou kunnen zijn. Deze redenering werd niet goed ontvangen omdat het publiek doorzag dat het ging om de winsten van de bedrijven en dat de bedreiging van banen een chantage-manoeuvre was. De bondskanselier keert zich al om en noemt klimaatbescherming als rechtvaardiging voor de dieselverdediging. Als je het niet eens bent met de dieselvuil, is er ook geen klimaatbescherming, zegt de natuurkundige.

Dus ze wilde ons kernenergie verkopen. Het vergde alleen de ramp van Fukushima en het risico van grote kiezersverliezen totdat de regering zich omdraaide en de regels veranderde om weer uit te schakelen. Dit werd verzacht door de terugbetaling van elf miljard euro brandstofbelasting. Mocht de rechterlijke macht de bedrijven nog steeds verplichten om op eigen kosten opnieuw uit te rusten, dan is er al gedebatteerd over een faciliterend belastingpakket. Het probleem is dat de bedrijven nu weinig belasting betalen en dat een volledige belastingvermindering niet genoeg zou zijn voor hen.

Mevrouw Merkel staat boven de partijen, goed, maar niet boven de corporaties, integendeel, zij is een bereidwillige dienaar voor hen.

De grootte van Willy Brandt heeft ze niet. Je laatste regeringsperiode zal een loden tijd zijn.