De schaar in het hoofd
Dit onuitsprekelijke, volkomen onbegrijpelijke spel van de zogenaamde e-mailaffaire van mevrouw Clinton wordt nu ook door de Duitse media overgenomen. Enerzijds moet de vrouw de best gekwalificeerde kandidaat zijn, anderzijds wordt de e-mailaffaire voortdurend afgeluisterd. Duitse commentatoren steken bijna weelderig hun vingers op om vervolgens de geschiktheid van H. Clinton in twijfel te trekken. Een zeer ambitieuze vrouw zonder vrouwelijk charisma als president, dat gaat de verbeelding van veel commentatoren te boven. Als een vrouw dat is, dan had ze meer moeten bereiken dan een man en volledig vrij van fouten moeten zijn. Bovenal verstoren de journalisten het zelfvertrouwen van deze vrouw. Ze willen boven deze vrouw uitstijgen en van boven vrijgevigheid tonen of berispingen uitdelen. Aangezien journalisten de stereotypen van de blanke midden- en hogere klasse hebben geïnternaliseerd, zijn ze zich niet bewust van de manipulatie van hun lezers. Er is een zeer sterke feministische houding voor nodig om de geheime aanvallen op een vrouwelijke kandidaat te erkennen voor wat ze zijn. Ook de Engelse pers heeft daar geen bedenkingen bij (May - Leadsom). Maar feminisme is ook een aanval op de hiërarchische basisstructuur van onze samenleving. Als het Duitse geboortecijfer eenmaal per jaar stijgt (2015), worden de media overspoeld met succesrapporten en trendvoorspellingen. Alle mogelijke redenen worden naar voren gebracht en de sociale situatie van jonge gezinnen met kinderen wordt genoemd, wat toch niet zo erg is. Maar in feite is de samenleving, die niet kindvriendelijk genoeg is, verantwoordelijk voor het gebrek aan nakomelingen. Dus alles kan zo blijven en de samenleving is verantwoordelijk. Het besef dat de sociale situatie en de reputatie van gezinnen en jonge moeders afhangen van hun materiële beschikbaarheid en dat het dramatisch zou verbeteren als de financiële bijdragen zouden worden verdubbeld of verdrievoudigd, wordt terzijde geschoven. Het verdedigen van de status quo is wat de leidende media zien als hun belangrijkste taak. Toen het aantal drugsdoden in Duitsland in 2014 eens lager was dan in het voorgaande jaar, kwamen er direct berichten in de media over het succes van het geliberaliseerde drugsbeleid. Verdere liberalisering en tot slot de introductie van cannabis, die nu actueel is, is vereist. In 2015 kwam de ontvangst met een aanzienlijke toename van het aantal drugsdoden. Want in deze context betekent een liberale rechtsstaat de terugtrekking van de staat en het overlaten van het precariaat aan zijn lot. Deze visie wordt genegeerd, omdat trendversterking allereerst belangrijker is. Je voelt je goed in de mainstream. De politieke klasse en het mediacomplex spelen elkaar de bal. Maar natuurlijk geen spoor van manipulatie van de publieke opinie.