SPD op weg naar de grote coalitie
De verkiezingsuitslag van twintig procent voor de SPD is nog niet catastrofaal genoeg. Wederom doet de partij dienst als stijgbeugelhouder. Noch met een sociaal-democratische inhoud, noch een sociaal-democratisch programma. Ze zochten snel hun toevlucht bij Mama Merkel en beloonden de hogere klasse met aantrekkelijke posities.
Schulz legde ooit het woord kapitalisme in zijn mond en de leidende kliek van functionarissen huilde: “Het zal waarschijnlijk onze moeizaam bereikte toenadering tot de welvarende middenklasse niet vernietigen. We hebben zo verstandig samen bestuurd en laten zien dat we hun belangen goed kunnen behartigen. Misschien krijgen we over vier jaar na het aftreden van Merkel ook de kans om belangrijke regeringsposities te vervullen. We hebben de lagere klasse gepacificeerd met het minimumloon. Maar we hebben autobedrijven en bewapeningsbedrijven niet in de weg gestaan. We hielden de belastingen gematigd en zwegen over alle mazen in de belastingsector. We riepen onze supporters op om beter opgeleid te worden omdat iedereen in onze staat een kans heeft, ze moeten gewoon hun educatieve kansen grijpen. En we hebben ook onze staatspolitieke verantwoordelijkheid laten zien via de missies van onze soldaten in het buitenland. Onze Peter Struck verklaarde immers al in de tijd van Schröder dat Duitsland verdedigd zou worden in de Hindu Kush.
Onze grote volkspartij, die onder Gabriël zowel de hogere als de middenklasse bediende met een duidelijk rechtse positie, is onder Schulz in de ogen van veel van onze kiezers een noch linkse noch rechtse partij geworden. Maar als we de kar uit de modder trekken uit de politieke verantwoordelijkheid van de staat, verwachten we ook over vier jaar een beloning van de kiezers. Het liefst hebben we een akkoord over een wisselende kanselier met de CDU voor een periode van acht jaar. De ministers konden vervolgens worden geselecteerd op basis van een ranglijst in de populariteitskaarten van de televisietalkshow. Deze dromen zijn niet zo onrealistisch: Horst Seehofer heeft Andrea Nahles al geprezen om haar onopvallende overheidswerk; misschien kunnen we binnenkort de volgende kanselier benoemen. We voeren dan direct een burgerverzekering in en schaffen de lange wachttijden bij artsenpecialisten af. We verlengen de ziekenhuisverblijven weer zodat het personeel geen stress heeft. We zullen steeds meer verplegend personeel werven uit de landen van het voormalige Oostblok zodat ons verplegend personeel wordt ontlast en de verpleegkosten niet zo sterk oplopen. En als de vakbonden zouden proberen de economische boom te staken, zullen we onmiddellijk de grenzen weer openen om de loonstijging met jonge, gewillige arbeiders te beteugelen. "